BAŞHABER

ŞEHİR MERKEZLERİNDEKİ OÇEM UYGULAMA OKULLARI VE REHABILITASYONLAR KAPATILMALI 

 

  Özel gereksinimli bireylerimizin gün geçtikçe sayısı artmakta.Otizmin görülme sıklığı üzerine yapılan bu çalışmanın ilk verileri 2000 yılında her 150 çocuktan 1'inin otizm tanısı aldığını gösteriyordu. Bu da geçtiğimiz 23 yılda otizmin görülme sıklığında %317 bir artışın olduğunu gösteriyor.%317 artış roparlandırtılan birey sayısı.Birde raporlandırılmayanlar var ve bu yüzdesi daha fazla.

 

  Otizmli bireylerin eğitim ve tedavisi için eğitim kurumlar, rehabilitasyon merkezleri ve terapi merkezleri sayısı hızla artıyor.Ve bu sektördeki terapiler ile enteresan şekilde fayda sağlayacağı söylensede,sonuç malesef hüsran.Sonucun hüsran olmasının sebebi bu terapiler faydasız olduğundan değil ancak bu terapi yada eğitimler hangi algı seviyesinde , hangi yaş grubu ve hangi aile yapısına uygun bilgilendirilmesi yapılmıyor. 

 

  HER KURUMDA DEĞİL AMA BİLGİ EKSİKLİĞİ ÇOK KURUMDA VAR

 

  Çeşitliliğin çok olması ,aileler için acaba çözüm bumu diyerek koşa koşa özel kurumlara gitmesi, ancak sürdürememesi hem terapilerin ve eğitimlerin faydasız olduğunu hemde ailelerin maddi ve manevi yorgunluklarının artması ile aile içerisinde maddi anlamda yetişemedim kaynaklı kavga ,tartışma ile huzursuz ortamları artırarak ailenin diğer bireyleri ile birlikte en başta özel gereksinimli bireylerin daha hırçın ve tahammülsüz olmasına sebeb oluyor .

 

 Neden aileler başladıkları eğitimleri sürdüremiyor ?

 

 Algısı olmayan bir bireyi var ve bu bireye o kadar çok yükleme yapıyor ki, ifade becerisi olmayan birey ne olduğunu bilmeden güvenli bağlanma ortamı oluşturulmadan kendini birilerinin kucağında bir sisteme dahilken buluyor.Bu durum çocuklarımızı o alanda huzursuz ediyor ve bu alana alişana kadar çok fazla duygu durum bozukluğu, kaygı yaşatıyor ve problem davranışları değişerek artıyor.Otizmli bireyler erken tanı ile tespit edilir olması ve tedavi(iyi olma hali)sürecinde eğitim ile desteklenmesi oldukça önemli ve erken yaş eğitimi ile raporu kalkan çocuklarımızda gün geçtikçe artıyor.Tanı konulduktan sonra rehabilitasyon,kreş ile başlayan eğitim süreci, anaokulda kaynaştırma, ilk,orta ve lisede kaynaştırma, özel bireyler sınıfı, destek eğitim, uygulama okullarında eğitim almaya başlıyorlar. 

 

  Devlet okullarında sabahçı,öğlenci ve tüm gün eğitimler veriliyor,günde 4 yada 5 saat haftada 20 -25 saat eğitim alıyorlar Rehabilitasyon eğitimleri ise haftada 8 saat bireysel ,8 saat grup eğitimi ile rapor durumuna göre aktarabiliyor.Devletimiz en az 36 en fazla 41 saat okul ve rehabilitasyon eğitimi verilirken, halk eğitim, belediyeler ,gençlik ve spor bakanlıklarında özel gereksinimli bireylerin için ücretsiz bir şekilde farklı saatlerde eğitimler veriyor.Bu ders sayısı özel gereksinimli bireyler için yapılan araştırmalar sonucu makaleler de yayınlanan eğitim destek saati sayısına eşdeğer.Ve devlet bireylerimize servis yemek imkanlarıda sağlıyor ücretsiz bir şekilde.

 

  Ancak algısı olmayan bireylerin eğitim alırken yaşadıkları problemler say say bitmiyor.Öncelikle ifade becerisi olmayan bireylerimiz uyaranlara takılıyor.Yani evden başlayarak her alanda onları uyaran sayısız şey var bu uyaranlar onların birşeylere takılmasını ve o ona ulaşmak isterken hırçın, ağlayan ,bağıran çocuğunuzu bir başka uyaranlı alana götürüyoruz.İşte kavram karışıklığı artan çocuk ifadede edemediği için gün geçtikçe saldırgan, huzursuz ve belli bir yaştan sonra ailenin kontrol edemediği ,kendine ,aileye ve çevreye zarar veren bireyler olmasına sebeb oluyor. 

 

  Devlet okullarına uygulama okullarına giderken servis kullanan çocuklarımızın serviste başlıyor yaşadıkları olumsuzluklar.Servisler her bireyi kapısının önünden almak zorunda yönetmelikteki hakları bu şekilde olmasına rağmen ,servis şoförleri buna uymuyor (hepsi değil ama uymayan çok fazla).Çocuk okula gitmek için evden servise bineceği alana kadar yürüyor.Çevrede onun ilgisini çeken birçok şey ile karşılaşıyor ve onları almak istiyor.Mesela bakkal veya market gören çocuklar içeriye girdiklerinde herşeye koşuyor, istediklerini almak her defasında maddi olarak mümkün olmuyor.Mümkün olsada aldığı her şey ona zarar veren kapalı, ağır metal ihtiva eden,kimyasal koruyucular ile raf ömrü uzatılan, renklendiriciler ile cazip hale getirilen her ürün zaten ağır metaller savaşan bedenlerini arıtmak gerekirken, artırıyor. Beslenmesi çok dikkat edilmesi gereken bir konu olmasına rağmen, bu çocuklar kapalı yada açık içeriği bedenlerindeki zararlı ve fazla olanları artırıyor ve problem daha sokak kapıdan çıktığımız anda artmaya başlıyor. 

 

  Servislerde her biri ayrı bir özel gereksinimli birey,kendi takıntıları ile garip sesler çıkarıyor, bağırıyor, ağlıyor yada hareketler yapıyor.Bu bireylerimiz olumlu yada olumsuz hangi olayı sık tekrar ile görür ise örnekleme yapıyor, taklit ediyor ve huy haline getiriyor.Kapıdan alınmayan çocuklar,servis şoför ve gölge destekçilerin bilgi ve deneyim eksiklikleri,aynı zamanda kendi dertleri,uygunsuz kıyafetleri, yaptıkları işin ehemmiyetine varamamaları,sanki onlara bizim çocuklarımızı azarlama ,bağırma,gereksiz disiplin etme görevi verilmiş gibi, orda burda öğrendiklerini uygulamayla başlayan gün .

 

 SOKAKTAN BAŞLAYAN OLUMSUZ UYARANLARDAN SONRA EĞiTiM ALANINA GİRENE KADAR İKİNCİ BÜYÜK PROBLEM İLE MÜCADELESİ BAŞLIYOR 

 

  Hayvana yapılmayan muamele ile itilip,çekelerek bindirme,indirme ,gereksiz stresli ses ile sözlü uyarı birde aileleri yargıla görevini üstlenen şoförler ve gölgeleri.Evet çocuğumuz eğitim alanındaki problemler ile karşılaşmak için ikinci aşamadan üçüncü aşamaya geldi.Okul binasına alınan çocukları ilk orta ve lise yaş grubunu bekleyen ,sabri tükenmiş, yaptığı işi silah zoru ile yaparmış gibi olan öğretmenlerin içinde parmakla sayılacak kadar az hakkı ile yapanlar alıyor bol bol uyaranlı alana.Bekleme odasında öğretmen bekleyen birçok çocuk yada öğretmeni kapıda karşılıyor hakkı ile yapanlar,sınıflara götürüyor. 

 

  Otizm uygulama ve özel bireyler sınıflarında dört öğrenci iki öğretmen şeklinde eğitim verilir.Farklı ırktan ve dil becerileri ırkın dili olan 4 insan ve iki tane Türk öğretmen , algılanması normal bireyleri bir  sınıfa koyduğumuzda ,öğretmen normal 4 farklı bireylere Türkçe öğretmesi ne kadar sürede mümkün olur?4 otizmli çocuk yaş ve mental yapıları birbirine yakın olduğu düşüncesi ve kararı ile aynı sınıfta eğitime başlıyoruz.Öğretmen talimatlarını algılamayan 4 birey, başlıyor kendi takıntıları ile sınıf içi etkinliğe,günlük yaşam becerileri kazanmış bireyler güne çiş kaka yaparak eşlik ediyor, her birinin bu ihtiyacını gidermede geçen zaman belki bir iki yıl yarım gün eğitim saatini bitiriyor.Fiziksel ve mental eksikliklerden kaynaklı uyumlu bir saat geçirmesi kesinlikle mümkün olmayan dört birey iki öğretmene emanet ve içerde neler yaşanıyor aileler bir haber. 

 

  Biz anneler artık kapı açılmaz ise camdan,çatıdan gözlem yöntemleri geliştirmek zorunda kalıyoruz.Mesela ben oğlum eğitime girdiği andan itibaren öğretmenlerin sosyal medya aktifliği ders saatlerinde hep takip ederim.Aktif olmasa bile içerde uygun zemin,uygun materyal ,ihtiyaçlarını giderecek uygun günlük yaşam ihtiyaçlarına erişim yok.Sınıflar bu çocukların ihtiyacını kolaylıkla geçirecek şekilde değilde, idare et olana razı ol şeklinde malesef.

 

 

  Öğretmenlerimizden bir kısmı ama çok az bir kısmı olanaklar bu kadar kısıtlı iken sorunlara çözüm yöntemi bulabiliyor ve çok ama çok büyük kısmı eğitim saatlerini anne babalara mola saati gibi basını beklerken, birçok hırçın, aşağılayıcı, hatta artık medyada paylaşılanlardan da fark edildiği gibi vuran ,sürükleyen, ittekleyenlerde var. 

 

 Öğretme yöntemi olarak geliştirilen çin işkencesi gibi, masa başındaki öğretmen elinde mini elektrik akımı veren bir cihaz ,çocuğun bacakları bacakları arasında sıkışmış ,mini mini şok dalgaları ile ,sessiz durma öğretisi öğretme ,algı açma yöntemi.Korku ile öğretme yöntemi evde problem davranış çıkaran, artıran yöntemler olduğu bilinmiyor nedense.Okula gideceğiz kelimesini duyduğunda kıyametler koparan çocuklar ve eğitim sistemi...

 

  Gelelim öğretmenlerimizin hoş olmayan bir hatasına daha.Kıyafetleri malesef.Şimdi düşünelim anaokul ve ilköğretim öğrencisi özel birey bir şey istiyor anlatamıyorum dil becerisi olmadığından dolayı.Başlıyor kendini yere atmaya, sürünmeye. Kucaklanıp yada eğilip elinden tutularak uzaklaştırmak gerekiyor, yada çiş kaka yaptı, kustu diyelim.Elini yüzünü yıkaması,üstünün değişmesi,altının temizlenmesi gerek. 

 

 Mini boy,dekolte kıyafetler ve topuklu ayakkabılar ile öğretmenler üzerleri kirlenecek diye bu görevde destek vermek yerine, bazı kadınlar vardır ,hoşuna gitmeyen bir şeyler yaptığında çocuğu ya avaz avaz bağırır yada aşalar küçümser ,kötü sözler söyler ya, onlar gibi davrananlar çok.Nadiren iyi davrananlar olmakla birlikte onlarda belirli bir süre sonra meslek hastalığı gibi görev bilinci kaybetme yaşanıyor. Haklı oldukları yerler var tabi, 4 özel gereksinimli birey ,eksik malzeme,uygunsuz ortam bıkmış ,tükenmişlik sendromu yaşıyorlar.

 

  Bir toplantıda dinlemiştim, yurtdışında öğretmenler günlük ihtiyaçlarını karşılamaktan da sorumlular diye.Tuvalet ihtiyacı, bez temizleme, kıyafet değiştirme gibi.Bizim ülkemizde bu işleri yapmak için anne dışarda bekler yada ücretli bu görevi yapacak insanlar vardır.Bir kısım anne tüm gününü eğitim kurumlarının kapısında bekler.

 

  Birde büyük yaş grubu, orta ve lise grubu çocuklarımız var,öğretmen giyim kuşamından tahrik olan ,dürtüsel problem yaşayan. Her öğretmene olumsuz tepki vermeyen bireyler bazılarına dokunmak değmek için fırsat kollarlar.Erken yaş eğitimi ile çocukların temas konusunda problemi çözümlendiğine, çocuklar , ergen yada gençler öğretmene dokunurken şiddet gösterir gibi davranır ve evet şimdi dürtü kontörlü yok,şiddet davranışı çok damgası ile antidepresan miktar artışı ile çocuğu okula getirmesin diye veliye baskı...

 

  Yüzlerce çeşit eğitim modeli var ,bunlardan bir tanesi yada birkaç tanesi ile bir şeyler yapmaya çalışan ,çalışmayan böyle gelişigüzel devam ediyor.Uygulama okullarında eğitim ve terapi alanları çok güzel.Konya'da bir kurum var SOBE.SELÇUKLU OSMANLI BİREYLER EĞİTİM VAKFI.Alan olarak eşdeğer bir çoğuda daha güzel olan uygulama okullarında eğitim alan bireylerde mezun sayısı çok az iken bu kurumda mezun sayısı çok ve problem gün geçtikçe azalıyor. 

  Erken yaş eğitimi, aile eğitimi, aile ,eğitimci, birey işbirliği ile mutlu birey,aile, eğitimci modellemesi ile değişim sağlanmalı yada tamamen kapatılmalı.Uygulama okullarında herkes gün sonunda çok yorgun,bıkmış, usanmış.En büyük sıkıntı ise annede, neden doğurdun bu çocuğu diye bosayanlar,dövenler, terk edip hayatını yaşayanlar.Aileden başlayarak akraba ve koşularada düşen görevde anneye acıyarak bakan gözler, gereksiz saçma sapan akıl vermeler,yargılama ve  ALLAH YARDIMCIN OLSUN DEMEZLER.Sen kul olarak yardım etmen gerektiğini unutma ,Allah'ın işine karışma derim ben .

 

  Rehabilitasyon merkezleri dahada vahim durumda ,bir saat ders ücreti 2024 yılında en düşüğü 800 tl den başlayarak ,terapi şekli, merkez eşitliğine göre 2000-3000 tl ye varan 40 dk danışmanlık veya eğitimler.Ilk 10-15 dk uyum süreci ile geçiyor.Kitap ve eğitim teknik terimleri ile aileye nutuk verenlerden oluşuyor.Çocuklarda kavram karışıklığı, ışık ,ses,görsellere karşı hassasiyet varken ,ilgisini çekecek yüzlerce materyal içinde tercih ve planına göre verilecek eğitimde, çocuk ilgisi olana taşınırken çalışmamasından kaynaklı problem davranış ve antidepresan ihtiyacı doğuyor.Kullanıyor ise doz artışı.Söylenen sözler ise aileye talimat almıyor oysa çocuk ortamda ilgisini çeken almak ,onla oynamak için ifade edemedikçe bağırıyor ağlıyor. 

 

  Aile çocuğu bilmiyor eğitimciler hem çok sık değişiyor hemde aile ile eğitim sürecinde güvenli bağlanma kısmı sorununu çözmeden kapıdan eğitimciye teslim ile karmakarışık bir durumla karşılaşan çocuklar.Eğitimci değişimesi her hafta başka öğretmenin eğitime girmesi dahada vahimi gurup eğitimlerine servislerdeki destek için gelen ablaların öğretmenimiz diye eğitime girmeleri.

 

  Daha yazılacak ,devletimizin aylık en az 40-50 bin tl kadar bir bireye yaptığı masrafı çöpe götüren bir hata ile kapatayım.Rehabilitasyon merkezi kapılarında, güvenlik kamerasından çocuğun geçirilmesi ile başlar gün.Bebek arabasına oyuncak bebek yatırılıp, kameradan geçip devletten ödeneği alan kurumlar ve bu ödeneği paylaşan aileler.Araç alma için verilen destekte ise bayiler 80.000 bin tl den başlayarak önce alabilme koşulu öne sürüyorlar.Bunu vermez isen araç alman için 6-8 ay beklemek zorundasın araç yok..Verirsen var ama.Okullar,rehabilitasyon merkezleri daha servise binerken çöpe atmaya başlıyor aile içinde bu bireylere verilmeyen devletin verdiği destekleri.Birde sanki hizmet ettiklerinin karşılığını almıyormuş gibi ,aileye karşı bir üstünlük bir aşağılama hareketleri, müdürden servis görevlisine kadar.Takdir edilecek kurumlar yok mu?Var tabi ki Ankara Hacı Şahin rehabilitasyon merkezi sahibi Sayın Hacı Şahin bey, eğitimde aile eğitimin şart ve çocuğu analiz ederken aile içi görevlendirme için eğitim kitabı hazırlamış. Ben Ankara ,İstanbul, Eskişehir Konya ve son olarak Bursa'da bu alanda derin analizler yapan belediyeden gençlik spor,halk eğitimden devlet okullarına kadar her alanda sürekli araştırma yapan kurum gezen biriyim.

 

  Sapancada bir basit ,doğa içinde ismide doğa otizm, Ankara'da Hacı Şahin bu konuda Türkiye'ye örnek olmalı ve bu çocuklar için doğal ortamlarda, uyaranlardan uzak ,erken yaş eğitimi ile yatay basit tek katlı binalarda ,geniş bahçe ortamında sabah toprak ve spor terapisi ile enerjilerini dengelemek eğitime başlanarak, hatta aileleride o doğal ortamlarda barınmaları için yöntem bulup, okula yürüme mesafesi ile servis sorununu kökten çözüp bu sırada çocuklara yürüyerek veya bisiklet ile okula gitmesini öğretebiliriz.Az insanın olduğu köyler mesela bu konuda çok sorunu çözer.Konu komşuda gözetler, bahçede,toprakta enerji atarken dengelenmiş olurlar. 

 

ŞEHİR

TRAFIK 

SOKAK

APARTMAN

UYARANLAR

ÇEVRESEL FAKTÖRLER bu çocukların artmasına ve sorunların büyümesine sebepler.

 

Bursa Osmangazi ilçesinde;Hafif otizmli birey 3326,Orta otizmli birey 1041,Ağır otizmli birey 126,

 

Kestelde bu sayı ;Hafif 314 orta ve ağır 103

 Yıldrımda ; Hafif 856,Orta 235,Ağır 27,

 

  Gürsu Ram müdürü Sayın Muammer Kurnaz bey ile görüşme yaptığımızda neler yapılabilir konuşurken, bulunduğu okul özel gereksinimli bireyler için çok uygun, doğa içinde olduğu ve bu çocuklarımızın böyle yerlere ihtiyacı olduğunda hemfikir olmak ve müdürümüzde çocuklar için güzel fikirlerini paylaşımı ile verimli bir toplantı ile sorunları yerinde çözmenin imkansız yeniden oluşum ile çok kısa sürede çözüme ulaşacağını paylaşmıştık.

 

 Özetle erken yaş ve aile eğitimi ,doğa ortamlarında rehabilitasyon ve köy okullarının değişimi ile herşey kontrol altına alınır ve sorunlar çok büyük ölçüde çözülür.